Even uit de bush

Zaterdag rijden we vanaf Third Bridge Campsite naar Maun waar we weer even terug zullen zijn in de bewoonde wereld. We breken 's ochtends het kamp vroeg op want we hebben gisteravond gehoord dat er een moeder luipaard met 2 welpjes tussen campsite 7 en 8 is gespot. Twee dagen geleden heeft ze een impala gevangen en die zou daar nu in de boom hangen. We vragen het na bij een ranger maar die vertelt ons dat ze alweer verder aan het trekken is inclusief haar impala buit, We verlaten de campsite en zien meteen een aantal wildebeesten en zebra's. Ze staan heel dichtbij, de camera's klikken volop. We rijden verder en ineens zien we het hoofd van een giraf boven de bomen uitsteken. Als we de bocht om zijn blijken er wel een stuk of 20 giraffen te staan. Twee zijn enorm met elkaar aan het kroelen, waarbij ze hun nekken in allerlei bochten wringen en zacht tegen elkaar aan schuren. Een leuk schouwspel. We vervolgen onze weg en even later zien we iets bewegen in het hoge gras. Er steken twee oortjes bovenuit. Het blijkt een side-striped jakhals te zijn. Hij sluipt door het gras en even krijgen we hem volledig in beeld. Lang genoeg voor een mooie reeks fotos. Kort daarna zien we achter een boomstam op een open vlakte weer een jakhals. Een black-backed jakhals dit keer (ja we worden steeds beter in het onderscheiden van de verschillende soorten). We stoppen de auto en verrek, er zit er nog een. Ze lopen wat rond en ineens begint er een te blaffen. Bijzonder om dat geluid te horen. Nadat ze uiteindelijk uit het zicht zijn verdwenen rijden we weer verder om vervolgens onze tweede honey badger te zien. Ietwat later aanschouwen we een giraffe die gaat drinken. Imposant om te zien hoe hij dat moet doen met die lange poten en nek en hoe hij tegelijkertijd constant op zijn hoede is. Wat en spektakel aan views op de eerste paar kilometer van deze rit. Al rijdend zien we ineens een heel klein soort hertje in de struiken. We stoppen om beter te kijken en meteen gaat hij onder de struiken liggen. Wat zou het zijn? We speculeren er op los, een zieke baby impala? Via internet komen we er s' avonds achter dat het een duiker was, een klein soort hertje dat

De weg wordt steeds beter en geleidelijk maken de giraffen, zebras, wildebeesten, olifanten, warthogs, mongoose, hartebeesten, red lewkry en impalas plaats voor ezels, koeien en geiten op en naast de weg. We komen weer terug in de bewoonde wereld. We arriveren bij onze prachtige lodge en verheugen ons enorm op de schone was, zachte bedden en de heerlijke warme douche. Even een nachtje relaxen en morgen weer voorbereiden voor de volgende bushtrip.

We slapen als rozen en na een heerlijk ontbijt beginnen we met onze voorbereidingen. Tassen herpakken, auto nalopen, bandenspanning controleren, koelkast schoonmaken, watertank bijvullen etc. Alvorens voorraden in te slaan in de supermarkt in Maun voor de komende vijf dagen, rijden we langs de lodge waar we bij terugkomst zullen logeren om onze paardrijspullen achter te laten. En dan zijn we weer op pad, we gaan naar Gweta. Raar om ineens drie uur met een aardige vaart over asfalt te rijden, hoewel we niet te hard kunnen door regelmatig overstekende geiten, koeien en ezels. De vet check (ivm mond- en klauwzeer) levert geen problemen op. We moeten al onze schoenen en de autobanden desinfecteren, maar naar vlees en zuivelproducten wordt niet eens gevraagd. De eerste giraffen worden gespot en het landschap verandert weer. De begroeiing wordt steeds lager. Bomen maken plaats voor struiken en geleidelijk zien we meer gras, de savanne! We arriveren op onze nieuwe campsite Planet Baobab, geen houseguests deze keer, er zit een hek omheen. Het is nog wel een beetje glamping hier, er is een bar waar ze prima coctails maken en we kunnen in het restaurant eten. We gaan op tijd onze tent in want de volgende dag gaat de wekker heel erg vroeg voor onze excursie naar de stokstaartjes kolonie.

Om 05:15u gaat de wekker. Voor het eerst kunnen we veilig de tent uit voordat het licht is. Snel aankleden en richting het restaurant waar we door de gids worden verwelkomt met een kop koffie en thee. We stappen in een open jeep en het is koud zo vroeg in de ochtend, er staat een stevige wind. De mutsen en handschoenen zijn niet voor niets meegenomen en we krijgen weer een gevoerde poncho. We hobbelen twee uur tussen de koeien, ezels, paarden en geiten en de eeuwenoude baobab bomen. Deze bomen groeien slechts 5 mm per jaar en bestaan voor 75% uit water en voor 25% uit vezels. Als de boom zijn water verliest, valt hij uit elkaar. Als we bij de stokstaartjes aankomen zijn de eerste twee net wakker geworden en zitten ze rechtop in de zon op te warmen. Het duurt niet lang of ook de rest van de familie komt tevoorschijn, inclusief 3 babies van 3 maanden oud. Stokstaartjes warmen eerst op in de zon, ravotten wat en daarna gaan ze rondscharrelen om eten te vinden. We kunnen heel dichtbij komen en soms klimmen ze op iemand. Echt superleuk om mee te maken. Genoeg fotomomenten! Terwijl wij allemaal tussen de stokstaartjes op de grond liggen om foto's te maken heeft de gids een heerlijk ontbijt klaargezet. Na het ontbijt rijden we verder naar de Ntwetwe Pan een van de zoutpannen van de Makgadikgadi Pans. Wanneer we er op rijden zien we een jakhals rennen en even later een paar eenzame struisvogels. Midden op de oneindige vlakte stoppen we om foto's te nemen. We rijden een flink stuk op de zoutpan en keren daarna weer terug richting kamp. Onderweg komen we nog een hele grote groep jonge struisvogels tegen. Het is lunchtijd als we terug in het kamp zijn. We besluiten na de lunch een vuurtje te stoken en de kippetjes op de bbq te leggen zodat we die morgen mee kunnen nemen. Verder relaxen we in het zonnetje. Morgen gaan we weer back to basic, richting Khumaga.